Nicaragua 2015 - week 2

Het is nu 21:00u en ik zit in een schommelstoel een tenniswedstrijd te kijken. Dat ik één van de voordelen van het tijdsverschil: wereldwijde toernooien worden uitgezonden op een schappelijke tijd. De schaduwzijde is dat alle Champions (of Europa) League-wedstrijden hier om 14:00u op tv te zien zijn, wat natuurlijk een best onhandige tijd is.

Vandaag viel de stroom een uur of wat uit in heel Granada, wat me dwong om de afgelopen weken nog eens af te reviewen en de hoofdlijnen even op te schrijven. Hoewel week 2, 3 en 4 een stuk rustiger waren ten op opzichte van week 1, is de tijd voorbij gevlogen. Ik ga niet de weken af van dag tot dag, maar vertel wat algemene dingetjes.

Veel Nederlandse studenten hebben na week 1 afscheid genomen van de school, wat de lesdagen een stuk rustiger maakte. Behalve een Nederlander, was de Zwitser er nog en startten er een Franse en een Amerikaan. Met dit groepje was het wel een heel aardige week, met een paar aardige activiteiten. In plaats van vulkanen en dergelijke, bezochten we deze week een cacao-museums, de markten van Masaya (erg gaaf en indrukwekkend), een boerderij op de campo net buiten Granada en kookles. De lessen gingen lekker, en omdat Nederlanders wel in Granada bleven wonen, was er 's avonds ook nog zat ruimte voor een drankje, bijvoorbeeld. In het weekend gingen de meeste Nederlanders naar het natuurgebied Somoto, maar ik heb besloten thuis te blijven. Van het weekend heb ik met twee studenten een boottochtje naar de Isletas van Granada gemaakt, wat ook heel relaxed was. Verder was het een lekker rustig weekend.

De hitte was ik nog steeds niet gewend, tegen m'n verwachting in. Van andere studenten die al langer in Granada zaten, dat ze de tweede week vaak vermoeider waren - een patroon dat ik ook herkende. Ook kleine dingetjes zoals het wandeltempo werden trager. Al met al begin ik steeds beter te begrijpen waar stereotypen als de 'luie Mexicaan' vandaan komen, als ik voor het gemak heel Centraal Amerika op één hoop gooi. Een siësta rond het middaguur is inmiddels één van de gewoonten geworden die ik onbewust heb overgenomen. Ik hoop dat ik eenmaal in het frisse Nederlandse en deze gewoonte snel af zal leren.